با شهیدی آشنا شوید که معتقد بود، جای او فقط خط مقدم است

دوران هشت ساله دفاع مقدس، بسترساز ظهور و بروز صحنه‌های غرورآفرین و رشادت‌های مردان و زنانی از ایران اسلامی بود که گذر زمان و فاصله گرفتن از آن دوران، قادر به حذف خاطراتش از ذهن ملت ایران نیست؛ مردان و زنانی که جانانه در برابر حملات جنایتکارانه رژیم بعث عراق مقاومت کردند و اجازه دست اندازی به آب و خاک ایران را به دشمن ندادند.

از جمله شخصیت‌های گرانقدری که در دوران دفاع مقدس همواره در صحنه‌های نبرد علیه دشمن، حضور فعال داشت و به درجه فرماندهی نیز رسید، باید به شهید مصطفی پژوهنده اشاره کرد که در دانشکده افسری، فنون و علوم رزمی را نیز به خوبی آموخته بود؛ شهید بزرگواری که در چنین روزی در سال ۱۳۶۷ به ضرب گلوله منافقین به شهادت رسید.

مصطفی که در سال ۱۳۳۷ در خرم آباد استان لرستان متولد شد، از همان دوران کودکی اهتمام ویژه‌ای به درس و دانش داشت و ضمن تعهد به فرائض دینی و نیز کمک به اقتصاد خانواده هرگز از تحصیل خود نیز غافل نشد.

این شهید بزرگوار پس از اخذ مدرک دیپلم در همان شهر خرم آباد، با قبولی در آزمون ورودی دانشکده افسری به این دانشکده وارد شد و تحصیل در این دانشکده نظامی را آغاز کرد.

وی از جمله دانشجویان فعال و علاقه مند به تحقق انقلاب اسلامی بود که همزمان با آغاز مبارزات مردمی علیه حکومت پهلوی به صفوف مردم پیوست و پس از پیروزی انقلاب نیز با آغاز حملات رژیم بعث عراق به جبهه‌های جنگ پیوست.

شهید پژوهنده از جمله نیرو‌های رزمنده ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که در بسیاری از عملیات‌ جنگی حضور فعال داشت و در عملیات‌ فتح المبین، آزادی خرمشهر، شکست حصر آبادان، آزادسازی ارتفاعات گیلان غرب و پاک سازی جزایر مجنون شرکت کرده بود.

از جمله خاطراتی که دوستان و همرزمانش در مورد وی مطرح می‌کنند این است که وی علی رغم حضور بیش از هفتاد ماهه در خط مقدم و مصدوم شدن به توصیه دوستان مبنی بر بازگشت به پشت جبهه و یا خانه توجه نمی‌کرد و با تأکید بر اینکه جای من فقط در خط مقدم است، صحنه نبرد را ترک نمی‌کرد.

این شهید بزرگوار را باید از بنیانگذاران لشکر ۵۸ تکاور ذوالفقار و فرمانده گردان ۱۸۳ دانست که برخی از فرماندهان وی را توانمند در اداره یک لشکر توصیف می‌کردند.

شهید پژوهنده در یکی از عملیات‌های جنگی وقتی برای آزادسازی ارتفاعات استراتژیک شیاکوه حاضر شده بود، با ترکش خمپاره از ناحیه سر، سینه و چشم مجروح شد، اما بلافاصله پس از بهبودی دوباره راهی جبهه‌های جنگ شد و صحنه نبرد را ترک نکرد.

به فاصله چند روز از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران، سازمان منافقین عملیات نظامی را علیه ایران طرح ریزی کرد که همچنان مورد حمایت رژیم بعث عراق بود. نیرو‌های این سازمان در اواخر تیرماه سال ۱۳۶۷ در غالب عملیاتی با نام «فروغ جاویدان»، شهر‌های سرپل ذهاب، قصر شیرین، اسلام آباد غرب و کرند غرب را اشغال و تخریب کردند و راهی کرمانشاه شدند.

همزمان با عملیات فروغ جاویدان از سوی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) ، ارتش عراق نیز در ۳۱ تیر ماه ۱۳۶۷ چندین روستای ایران در اطراف کرمانشاه شامل روستا‌های زرده، روستا‌های نساردیره، نساردیره سفلی و شاه مار دیره از توابع شهرستان گیلانغرب، شیخ صله از توابع شهرستان ثلاث باباجانی، دودان از توابع شهرستان پاوه و روستای باباجانی از توابع شهرستان دالاهو را با بمب‌های گاز خردل و گاز اعصاب بمباران کرد. این بمباران به مرگ صد‌ها غیرنظامی و مجروحیت چندین هزار غیرنظامی انجامید.

این عملیات غیرانسانی و جنایتکارانه سبب شد تا نیرو‌های نظامی جمهوری اسلامی ایران، پاتک نظامی در پاسخ طرح ریزی کنند و مقدمات آغاز عملیات مرصاد با رمز یاعلی و با هدف مقابله با تجاوز منافقین و بعثی‌ها در غرب استان کرمانشاه آغاز شد.

در جریان رشادت‌های خالصانه نیرو‌های نظامی ایران برای دفاع از مرز‌های کشور و آزادسازی شهر‌های اشغال شده، شهید مصطفی پژوهنده در منطقه تپه های آنتن شمال سومار واقع در شهرستان قصر شیرین به ضرب گلوله سازمان منافقین جان خود را از دست داد و به جمع دوستان شهیدش پیوست.

گفتنی است، کتابی با عنوان هفت به یاد او و مشتمل بر زندگی نامه این شهید بزرگوار به رشته تحریر درآمده است.