پشت‌پرده و چرایی حذف نشدن «کنکور»

هامون سبطی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره علت مقاومت‌ها برای حذف کنکور به رغم برخورداری از مصوبات قانونی و افزایش آسیب‌های ناشی از تربیت “کنکورمحور” در مدارس اظهار کرد: حقیقت آن است که ما با یک سری رشته محل پرطرفدار روبرو هستیم و شمار دانش‌آموزانی که قرار است این صندلی‌ها را تصاحب کنند، چند صد برابر ظرفیت موجود است.
وی افزود: چه کنکور و چه هر روش دیگری باید قادر باشد که با توجه به این رشته محل‌های خاص از بین دست کم ۵۰۰هزار نفر تعدادی را گزینش کند، این در حالی است که آموزش و پرورش نمی‌تواند چنین غربالگری کند زیرا در این صورت، باید بر میزان سختی سئوالات امتحانات نهایی بیافزاید که خود تبعاتی دارد و کار به جایی می‌رسد که ممکن است همه دانش آموزان نتوانند پایه تحصیلی خود را پشت سر بگذارند و فارغ‌التحصیل شوند.
این کارشناس آموزش و پرورش با بیان این که در شرایط فعلی نیاز به یک آزمون استاندارد کشوری داریم مگر آنکه تعداد دانشگاه‌های خوب و امکانات فرهنگی و اجتماعی کل کشور به حدی افزایش یابد که خانواده‌ها و دانش‌آموزان اصرار نداشته باشند در رشته‌ها و شهرهای خاصی پذیرفته شوند، عنوان کرد: وقتی شرایط یکسان نباشد وضعیت نیز بهبود پیدا نمی‌کند؛ به رغم مشکلات عدیده‌ای که کنکور به همراه دارد، حداقل مزیتش این است که عادلانه‌ترین روش موجود است و پای رانت و جایگزینی روابط به جای ضوابط را کوتاه می‌کند و اجازه نمی‌دهد یک عارضه اجتماعی عمیق‌تر شود .
سبطی در ادامه با اشاره به عوامل آسیب زای ناشی از کنکور اظهار کرد: هیچگاه یک معلم، چه در مدرسه دولتی، چه در مدرسه غیردولتی و چه در آموزشگاه نمی گوید “من روش‌هایی را به دانش آموز تعلیم می‌دهم که بدون حل مساله و بدون فهم درس از عهده پاسخگویی به سئوالات تستی برآید”، اما این رسم تازه چند سالی است که باب شده و برخی مدرسان برخی موسسات بر روی روش ‌های تست زنی مانور تبلیغاتی می‌دهند و این موضوع را القاء می‌کنند که نیاز به دانش و دانایی، مطالعه و تعمق نیست و روش ‌هایی وجود دارد که فقط در توبره این موسسات پیدا می‌شود.
وی ادامه داد: این دست از آموزش‌های پیش از دانشگاه، به پایه‌های آموزش عمومی در کشور ضربه اساسی وارد می‌کند، در این میان شاهد افزایش ساخت برنامه‌های مشارکتی این دست موسسات کنکوری با رسانه ملی طی چند سال اخیر بوده‌ایم که بر شدت این آسیب افزوده است و در این برنامه‌ها مطالبی بیان می‌شود که فایده و بار علمی ندارد.
این کارشناس آموزش و پرورش با بیان اینکه در برخی از این برنامه‌های مشارکتی، مدرس روش ‌هایی را آموزش می‌دهد که به هیچ وجه
در کنکور جواب نمی‌دهد و یک نوع فریب عوام است، مدعی شد: دیده شده است این موسسات بابت این روش‌های خارق العاده و بسته‌های جادویی هزینه‌هایی بین پنج تا ۲۵میلیون تومان از خانواده‌های ناآگاه دریافت کرده و بسته‌های آموزشی خود را به آنها فروخته اند، در واقع آنها با بسته‌های آموزشی پنج میلیون تومانی شروع می‌کنند و هرچند هفته یکبار با دانش آموز و خانواده اش تماس می‌گیرند و می‌گویند بسته “وی آی پی”، بسته جمع بندی و مانند آنها دارند و به تدریج برخی داوطلبان کنکور تا ۲۵ میلیون تومان هم هزینه کرده‌اند.
سبطی گفت: به استثنای چند استاد نامی و شریف، بقیه برگزار کنندگان
این برنامه ها صلاحیت علمی ندارند و نظارتی بر صلاحیت آنها وجود ندارد. حتی از آنان مدرک تحصیلی هم درخواست نمی‌شود. فقط باید هزینه‌ای پرداخت شود تا آنتن در اختیار افراد سودجو قرار گیرد، چرا مسئولان در برابر این رسوایی آشکار و فریب عمومی واکنشی نشان نمی دهند؟ مافیای واقعی آموزش کشور در این جا نهفته است.
وی یادآور شد: جو ناسالمی که در چند سال اخیر از طریق رسانه ملی بر فضای آموزشی کشور حاکم شده است، نباید از سوی مسئولان دلسوز فرهنگ و آموزش نادیده گرفته شود، زیرا یکی از ضربه‌های بزرگ به ماهیت آموزش درهمین چند سال و با شیوع این دست برنامه‌ها و تبلیغات در تمامی شبکه‌های صدا و سیما و در تمامی ساعات ممکن، وارد شده است .