توبیخ رسمی وزیر آموزش و پرورش بخاطر شکستن فضای کسالت بار مدارس!

محیط‌های آموزشی و پرورشی کشور که در روزگاری نچندان دور به واسطه تفاوت‌های بین نسلی و دیگر عوامل مشابه جذابیت‌های فراوانی برای دانش آموزان کشور داشت، اکنون و تحت تأثیر برخی مسائل از جمله حاکم شدن فضای رقابت و آزمون‌های کنکوری به قدری برای دانش آموزان خسته کننده و کسالت بار شده است که این مهم در سخنان و موضع گیری‌های مسئولان ارشد این نهاد و نیز کارشناسان این حوزه نیز مشاهده می‌شود؛ واقعیتی نگران کننده که گویا تلاش‌های ناچیز متولیان برای شکستن این فضا نیز چندان مورد پسند برخی نهاد‌های خاص نیست!

جدا از اظهار نظر‌های فراوانی که از سوی دانش آموزان مطرح و در برخی موارد از رسانه‌های رسمی کشور نیز منعکس می‌شود و در آن فضای کسالت بار مدارس کشور مورد نقد قرار می‌گیرد، این موضوع مورد تأیید برخی مسئولان ارشد اجرایی کشور از جمله وزیر کنونی آموزش و پرورش نیز قرار دارد و وی از جمله کسانی است که بار‌ها از فضای خسته کننده و غیر جذاب مدارس کشور گلایه کرده است.

موضوع مهمی که در پاره‌ای موارد حتی صدای اعتراض والدین دانش آموزان را نیز در آورده است و آن‌ها هم به حاک شدن فضای رقابتی متأثر از آزمون‌های تستی و کنکوری متعدد که گاهاً دانش آموزان را از سنین پایین به خود مشغول می‌کند، گلایه دارند.

همانطور که اشاره شد سید محمد بطحایی، وزیر کنونی آموزش و پرورش از جمله منتقدان این شرایط است که همزمان با آغاز وزارت خود موضوع افزایش نشاط و سرگرمی در مدارس را مورد تأکید قرار داد و در همین باره گفت: بخش اول برنامه‌های من ناظر بر تحول برنامه‌های درسی است و بحث مهارت آموزی، توجه به خلاقیت و نوآوری دانش آموزان، ایجاد فضای با نشاط و سرزندگی در مدرسه و انطباق بیش از پیش محتوا‌های آموزشی با نیاز جامعه از جمله این برنامه هاست.

این گفته‌ها که وی در مقاطع مختلف تلاش کرد تا به مرحله اجرا برسد و جذابیت محیط‌های آموزشی کشور برای دانش آموزان افزایش یابد، در حالی مورد تأکید بسیاری از مسئولان کشور قرار دارد که بر اساس گفته‌های اخیر وزیر آموزش و پرورش با موانع جدی در ساختار حاکمیتی کشور رو به رو است.

این را می‌توان از سخنان روز گذشته بطحایی برداشت کرد که با اشاره به بخشنامه اش در ارتباط با صدور مجوز پخش مسابقه فوتبال «پرسپولیس-کاشیما» در چارچوب مسابقات باشگاه‌های آسیا، مدعی شد پس از پخش این بازی در بسیاری از مدارس کشور و ایجاد فضای شاد و نشاط آور در مدارس کشور، از سوی برخی نهاد‌ها با توبیخ رسمی رو به رو شد.

وزیر آموزش و پرورش که روز شنبه و به مناسبت بیستمین سالگرد آغاز به کار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در این رسانه حضور یافت، در بخشی از سخنان خود ضمن تأکید بر لزوم افزایش شور و نشاط در مدارس کشور و دور شدن از فضای کسالت بار کنونی از مقاومت‌هایی سخن گفت که در ساختار اجرایی و حاکمیتی کشور اجازه چنین اقداماتی را از مدیران ارشد آموزش و پرورش کشور گرفته است.

بطحایی برای تأیید سخنان خود و با ذکر مثالی از این مقاومت‌ها به صدور مجوز پخش مسابقه فوتبال تیم پرسپولیس ایران و کاشیمای ژاپن اشاره کرد و افزود: هنگامی که من این مجوز را صادر کردم باور ابتدایی ام این بود که با اعتراضات گسترده‌ای از سوی دانش آموزان و معلم‌ها رو به رو شوم که از نبود امکانات و مشکلات سخت افزاری گلایه دارند.

وی ادامه داد: وقتی مسابقه فوتبال برگزار شد، اگر فضای ایجاد شده را بررسی کرده باشید متوجه می‌شوید که چه فضای نشاط آوری در مدارس حاکم شد و حتی یکی از معلم‌های عزیز ما در روستایی دور افتاده که مدرسه شان برق نداشت، با تلفن همراه خود مسابقه را برای دانش آموزان پخش کرد.

بطحایی ضمن تأکید بر لزوم وجود چنین سنت شکنی‌هایی با هدف افزایش جذابیت‌های مدارس اضافه کرد که در پی صدور این بخشنامه و شرایطی که پس از آن رخ داد، از سوی برخی نهاد‌ها به صورت رسمی توبیخ شد و از وی به عنوان نفر اول وزارت آموزش و پرورش کشور این سئوال پرسیده شد که شما با چه اجازه‌ای دست به چنین اقدامی زدید؟

شنیدن چنین اظهارنظری از وزیر آموزش و پرورش که بر اساس رأی و نظر رئیس جمهور کشور و نیز نمایندگان مجلس سکان دار عالی‌ترین مقام وزارتخانه است و قرار دادن آن در کنار هدفی که از سوی او دنبال می‌شود، بر جذابیت‌های این توبیخ رسمی می‌افزاید!

هر چند آقای بطحایی به صورت صریح مشخص مرجع صدور حکم توبیخ را بیان نکرد، اما اشاره وی به این توبیخ در حالی بیان شد که مدارس کشور در شرایط کنونی به شدت به راهکار‌های افزایش نشاط و سرگرمی و دور شدن از فضای کسالت بار کنونی نیاز دارند.

مدارس کشور از سویی در ناعدالتی عمیقی گرفتار شده اند که تفاوت بین مدرسه با امکانات عالی و مدرسه با امکانات ضعیف را بسیار تشدید کرده است و از سویی در جریان حاکم شدن فضای رقابتی و کنکوری با استرس و اضطراب شدیدی اداره می‌شوند که آینده روشنی را پیش روی جامعه قرار نمی‌دهد.

در چنین شرایطی که لازم است مسئولان اجرایی و حاکمیتی کشور به هر شکل ممکن ضمن تلاش برای ایجاد عدالت آموزشی، فضای کسالت بار حاکم در محیط‌های آموزشی را از بین ببرند، مقاومت در برابر اندک اقدامات امیدوار کننده قابل تأمل است؛ شرایطی که دورنمای روشنی رو به روی نظام آموزش کشور قرار نمی‌دهد و خسارت‌های آن بیش از پیش نمایان خواهد شد.