روز معلم است...

روز معلم است...

روز من، روز تو، روز تمام معلمان فداکاری که از آرامش، سلامتی و زندگی راحت گذشتند تا اندیشه و اندیشیدن در این خاک ریشه دوانده و تنومند شود.

سوختند تا ایران و ایرانیان زنده و جاوید بمانند.

روز استاد «محسن خشخاشی بروجردی» که با چاقوی ناجوانمردانه‌ی شاگردش در کلاس درس مظلومانه به شهادت رسید؛

روز «حمید کنگو زهی» معلم سیستانی که فداکارانه زیر آوار ماند تا شاگردانش را از حادثه‌ای دلخراش نجات دهد؛

روز «اکبر عابدی» که خود سوخت تا دانش‌آموزانش را نجات دهد؛

روز «کاظم صفرزاده» که در لرستان جان خود را در سیلاب از دست داد تا دانش‌آموزش زنده بماند؛

روز «حسن امیدزاده» که در گیلان برای نجات دانش‌آموزانش از آتش، زیبایی و جوانی چهره‌اش را هدیه کرد؛

روز «حمیده دانش» که در مشهد غرق شد تا دانش‌آموزش را نجات داده و درس ایثار را به دیگر دانش‌آموزانش بیاموزد؛

روز «واعظی نسب» که در اردو برای نجات دانش‌آموزان از سقوط تیر دروازه، خود را سپر بلا کرد؛

روز «امیر صادقی» معلم مشکین‌شهری که برای نجات دانش‌آموزان از ریزش سقف مدرسه‌ی کانکسی‌اش در زیر آوار ماند؛

روز «محمدعلی محمدیان» که موی خود را تراشید تا شاگرد بیمارش غم به چهره نیاورد؛

روز «علی بهاری» که بخشی از کبدش را به دانش‌آموزش اهدا کرد؛

روز «معصومه خوش‌کام» که بعد از عمل دیسک کمرش با تخت در کلاس حاضر شد تا فداکاری‌اش را کامل کند؛

روز «احسان موسوی» و روز «ثریا مطهرزاده» که تمام دارایی خود را برای درمان دانش‌آموزشان هزینه کردند؛

روز تمام معلم‌هایی که ناشناخته همه‌ی هستی شان را دادند و کسی آن‌ها را نشناخت و مدال افتخاری نگرفتند؛

روز تو، روز من، روز ما، که اگر عشق نبود، هیچ نیازی نمی‌توانست مجبورمان کند که با همه‌ی وجود، روح و جان و جوانی مان را فدای کودکان و نوجوانان این مرز و بوم کنیم...

همکار فداکار ، روزت  مبارک

 

کانون فرهنگی و تربیتی آسیه خاتون  شهرستان خوی